Hoe ziet een betrouwbaar gezicht eruit?
Betrouwbaarheid, samen met dominantie, is een van de twee meest fundamentele beoordelingen die we maken over een gezicht in het moment nadat we het voor het eerst hebben gezien.
Het is zo belangrijk dat ons onbewuste de betrouwbaarheid van een gezicht in een kleine fractie van een seconde kan verwerken, zelfs zonder dat onze bewuste geest zich bewust is van het gezicht.
Een nieuwe studie die dit aantoont, gepubliceerd in het Journal ofNeuroscience, suggereert dat onze onbewuste perceptie van gezichten belangrijker is dan eerder werd gedacht.
(Freeman et al., 2014)
Betrouwbare gezichten
Twee typische signalen van betrouwbare gezichten zijn prominente jukbeenderen en hogere innerlijke wenkbrauwen, waarbij het omgekeerde automatisch als onbetrouwbaar wordt beoordeeld.
De onderzoekers gebruikten echte en kunstmatig gegenereerde gezichten met bepaalde functies als stimuli in hun experiment.
Mensen kregen slechts 33 milliseconden de gezichten te zien: dat is een derde van de tijd die nodig is voor zelfs de snelste knippering.
Vervolgens, om er zeker van te zijn dat het gezicht niet bij bewustzijn kwam, werd hun meteen een ander gezicht getoond voor een derde van een seconde – ter vergelijking, een halve ijstijd.
Dit stopt het brein om het eerste gezicht bewust te verwerken.
Ondanks deze inspanningen om het moeilijk te maken om de gezichten waar te nemen, onthulde hersenkraking dat de amygdala – een structuur die belangrijk is in de sociale beoordeling van gezichten – activiteit vertoonde die suggereerde dat het hun relatieve betrouwbaarheid volgde.
Jonathan Freeman, die de studie leidde, legde de resultaten uit:
Onze bevindingen suggereren dat het brein automatisch reageert op de betrouwbaarheid van aface voordat het zelfs bewust wordt waargenomen.
De resultaten komen overeen met een uitgebreide hoeveelheid onderzoeken die suggereren dat we spontane beoordelingen van andere mensen vormen die grotendeels buiten bewustzijn kunnen zijn.
Deze bevindingen leveren bewijs dat de verwerking van sociale signalen door de amygdala bij afwezigheid van bewustzijn uitgebreider kan zijn dan eerder werd begrepen.
