In dit deel wordt uitgelegd hoe u kunt studeren om uw doelen op een efficiënte manier te bereiken.
Dit thema gaat ook over de timing van de herziening.
Controleer het met het vorige artikel.
Te veel studeren is niet effectief voor het leren op lange termijn.
Niet als je het meteen bekijkt.
Intensief leren is een manier van studeren waarbij je het geleerde onmiddellijk herziet.
Als je morgen een toets hebt over iets wat je vandaag geleerd hebt, werkt dit heel goed.
Dus, als er nog tijd is voor de test, hoe moet je dan nakijken?
En wat moet ik doen als ik een heel groot gebied moet nakijken, zoals een toelatingsexamen?
Het is onmogelijk om vlak voor de test de hele scope van de test door te nemen, dus moet u een plan maken voor het doornemen.
Wat is de beste manier om een efficiënte herziening te plannen?
Hier is een psychologisch experiment dat dit probleem aanpakt.
Het werd in 2008 gepubliceerd door een onderzoeksgroep in de Verenigde Staten.
Cepeda, N. J., Vul, E., Rohrer, D., Wixted, J. T. & Pashler, H. P. (2008) Spacing effects in learning: A temporal ridgeline of optimal retention
Deelnemers aan het experiment leerden eerst geschiedenis en andere informatie uit het hoofd, en herzagen die na een tijdje.
Het interval tussen leren en herzien wordt “Interval 1” genoemd.
Na wat meer tijd gaven we hen een test om te zien hoe goed ze de antwoorden op de vragen herinnerden.
Het interval tussen de toetsing en de test wordt “Interval 2” genoemd.
Wat is de beste testscore als interval 1 en interval 2 gelijk zijn?
Wanneer we naar de resultaten kijken, zien we allereerst dat, ongeacht de lengte van interval 2, het effect van herziening het kleinst is wanneer interval 1 0 dagen bedraagt, d.w.z. intensief leren waarbij voortdurend geleerd en herzien wordt.
Het belangrijkste aspect van de resultaten is dat de testscores beter worden naarmate interval 1 langer wordt, en dan geleidelijk lager worden na een bepaald punt.
Wanneer interval 2 5 dagen bedraagt, is de tendens duidelijker.
Herziening na een bepaald passend tijdsinterval wordt “gedistribueerd leren” genoemd.
De technische term voor de verbetering van de testscores met deze leermethode wordt het variantie-effect genoemd.
Onderzoek naar het beste moment om een evaluatie te maken
Experimentele methoden
Deelnemers aan het experiment werd gevraagd historische feiten uit het hoofd te leren (32 vragen in totaal).
Ik herzag de stof enige tijd nadat ik het geleerd had.
De tijd tussen leren en herzien werd “interval 1” genoemd en varieerde van 0 tot 105 dagen.
In de review, bestudeerden we exact hetzelfde probleem.
Enige tijd na de toetsing werd een test gegeven om te zien hoeveel ik me herinnerde.
De tijd tussen de toetsing en de test werd “Interval 2” genoemd en werd vastgesteld op 7 dagen en 35 dagen.
In totaal namen 1.354 mensen uit verschillende landen via het internet deel aan het experiment.
De deelnemers werden in groepen verdeeld volgens de lengte van interval 1 en interval 2.
experimentele resultaten
De horizontale as is interval 1, d.w.z. het aantal dagen tot u met de herziening begint.
De verticale as zijn de testscores.
De grafiek toont de scores van de groep met interval 2 (het aantal dagen tussen toetsing en test) van 7 dagen en de groep met interval 2 van 35 dagen.
Wanneer de test over 7 dagen was, scoorden leerlingen hoger als ze binnen een paar dagen nakeken, en wanneer de test over 35 dagen was, scoorden leerlingen hoger als ze 10 dagen later nakeken.
Wanneer interval 1 “0 dagen” was, d.w.z. intensief leren met onmiddellijke herziening na het leren, was dit het minst effectief.
1:5 wet
Wanneer is de beste tijd om te herhalen (Interval 1) om de hoogste testscores te halen?
Het antwoord is dat Interval 1 en Interval 2, waar goede scores worden behaald, aan elkaar gerelateerd zijn.
Met andere woorden, als het interval tussen toetsing en test (interval 2) verandert, zal het interval tussen studie en toetsing (interval 1) ook veranderen.
Uit de resulterende grafiek blijkt dat de verhouding tussen interval 1 en interval 2 ongeveer 1:5 moet zijn.
Uit de resulterende grafiek kan nog iets belangrijks worden afgelezen.
Dit betekent dat zelfs als u het beste moment voor herziening mist, de voordelen van herziening enorm kunnen zijn.
Als de toets 35 dagen na de toetsing plaatsvindt, dan is toetsing ongeveer 10 dagen na het leren het meest effectief.
Maar zelfs als u het 20 dagen later herziet, kunt u nog een redelijk hoge score halen.
Dit is het “spreidingseffect”.
Je hoeft je alleen maar zorgen te maken over wanneer je het eerst bekijkt.
Als ik meerdere mogelijkheden heb om voor het examen na te kijken, wanneer moet ik dat dan doen?
In het verleden werd gedacht dat herziening doeltreffender was als dit met geleidelijke tussenpozen gebeurde in plaats van gelijkmatig verdeeld.
Mijn instinct vertelde mij namelijk dat ik vaak moest herhalen wanneer mijn begrip en geheugen van de inhoud onduidelijk was, en wanneer mijn begrip van de inhoud verbeterd was, ik de herlezing moest uitstellen.
Een in 2007 uitgevoerd experiment heeft echter aangetoond dat het conventionele idee dat “een geleidelijke herzieningsmethode waarbij het interval tussen de herzieningen wordt verlengd goed is”, niet noodzakelijk juist is.
Kijk naar de resultaten van de volgende studie.
Karpicke, J. D. & Roediger III, H. L. (2007) Expanding retrieval practice promotes short-term retention, but equally spaced retrieval enhances long-term retention.
In deze studie wordt vergeleken of het beter is het interval tussen beoordelingen geleidelijk of gelijkmatig te vergroten.
Het punt is dat ik het interval tussen de laatste toetsing (=quiz 3) en de eindtoets heb veranderd.
Wanneer de tijd tot de eindtoets kort was (10 minuten), was de “Geleidelijke Interval Verhoog Methode” doeltreffender.
Toen de eindtoets twee dagen later werd afgenomen, bleek echter dat de “gelijkmatig gespreide toetsmethode” doeltreffender was, d.w.z. dat de leerlingen hogere scores op de eindtoets behaalden.
“De conclusie is dat je langer zult onthouden als je met gelijke tussenpozen herziet dan wanneer je de tussenpozen geleidelijk opvoert.
Waarom is het beter om gelijkmatig te herzien?
In feite was de timing van de eerste herziening essentieel.
Als we kijken naar de tijd tussen het leren en de eerste toetsing (test 1), is de “gelijkmatige toetsing”-methode langer dan de “geleidelijke toetsing”-methode.
Intensieve studie, waarbij studenten onmiddellijk na het leren herhalen, kan effectief zijn voor de meest recente toets, maar niet voor toetsen die veel verder in de toekomst liggen, zoals toelatingsexamens of certificeringsexamens.
De “Geleidelijke Interval Methode” had dit intensieve leereffect, dat werd afgezwakt wanneer de tijd vóór de eindtoets werd verlengd.
Onderzoek naar optimale toetsingsintervallen
Experimentele methoden
De deelnemers aan het experiment leerden de woorden te onthouden.
Daarna werden er met tussenpozen drie quizzen voor herziening gegeven.
De eindtoets werd tien minuten na de derde test gegeven, of twee dagen later.
De toetsingsintervallen werden ingesteld op 1-5-9 (geleidelijk toenemend) of 3-3-3 (gelijkmatig verdeeld).
De getallen geven het aantal dagen aan.
experimentele resultaten
In het geval dat er twee dagen zaten tussen de laatste toetsing (test 3) en de eindtoets, was de score op de eindtoets hoger met de methode “gelijkmatig nakijken” (5-5-5) dan met de methode “het interval tussen de toetsingen verlengen” (1-5-9).
Wat je moet weten om efficiënt te studeren
- Gedecentraliseerd leren” is de meest effectieve manier om na een tijdje te herzien.
- De beste verhouding tussen “eerste studie tot eerste evaluatie” en “eerste evaluatie tot test” is 1:5.
- De tweede en volgende beoordelingen moeten gelijkmatig tot de test worden uitgevoerd.
